Milih Asak Jeujeuhan
Ku Dudi Santosa
(SundaMidang
98 Kaca 74)
Mun kapamingpinan padaniténan,
padanalingakeun, padangadurényomkeun, mémang kitu kuduna. Lantaran, nu karandapan ku balaréa téh tara tuna tina ketak pamingpinna. Remen
kasaksén, pamingpin nu teu ‘eureugeujeug’ ngabalukarkeun mamalana nu tumiba jeung karandapan ku balaréa.
Ku ayana milih langsung, salasahiji wujud pangakuan, rahayat téh déwasa, sawawa. Bisa milih nu payus keur pamingpinna. Kapercayaan undang-undang atawa aturan kawas kitu, sawadina dimangpaatkeun sahadé-hadéna ku rahayat sakumna. Hartina, milih pamingpin téh kudu jadi kasadaran geusan milu nangtukeun kahirupan mangsa ka hareup.
Dina waktuna milih pamingpin, mun dina maénbal mah, éta bal téh aya di pihak masarakat. Ka mana gorolongna, ka mana diancokeunana, kumaha nu ngawasa éta bal. Hartina, kasempetan hadé kawas kitu, sawadina dimangpaatkeun sahadé-hadéna.
Patali jeung milih gupernur, piliheun geus sadia. Kari kumaha nu milihna. Jengléngan jeung adeg-adeg pamingpin Jawa Barat, kari nunggu putusan warga Jawa Barat dina nangtukeun pilihan.
Dina saban milih pamingpin, kauger ku aturan-aturan anu jinek nu geus disaluyuan ku balaréa. Hartina, aya padika maneuh nu sawadina jadi tatapakan jeung cecekelan sakumna pihak nu patali jeung éta perkara. Tapi, nu kawas kitu (aturan) téa, ukur ngaréngkol dina tulisan, nu narjamahkeunana jeung larapna mah kumaha jelemana. Nya, lebah dieu, butuh kajujuran sakumna pihak dina ngalarapkeun éta aturan demi kamaslahatan balaréa, lain demi pribadi calon, lain demi kelompok tim suksés, ogé lain demi kauntungan sabagian pihak atawa golongan.
Dina milih, waktuna ngadédéngékeun keteg haté sorangan. Waktuna, milih binarung ku harepan jeung kajujuran. Ceuk kekecapan kolot mah, apan sing asak-asak ngéjo, bisi tutung tambagana, sing asak-asak nénjo bisi kaduhung jagana.
Mémang ilahar, mun masing-masing pihak calon ogé hayang paunggul-unggul. Malah, dina ‘ngadagangkeun’ calon sangkan dipilih, bisa jadi metakeun rupa-rupa jurus jeung tarékah najan ‘kaleuleuwihi’ jeung ‘manipulasi’.
Mangsa kompanye, ‘perang’ ngirut haté masarakat moal bisa disingkahan. Dina kaayaan kitu, masarakat gé butuh ‘hadirna’, di antarana, kaum intelék, tokoh agama, jeung inohong masarakat.
Kaum intelék saperti akademisi nu kaasup pamilih rasional, sawadina jadi lantéra nu nyaangan masarakat sangkan teu salah pilih. Pamanggih-pamanggih golongan kawas kieu nu patali jeung kapamingpinan, payus jadi bahan tinimbangan masarakat. Nya, da arinyana nu geus manukna dina rupa-rupa widang paélmuan, kaasup dina sual pamaréntahan. Atuh, payus pisan upama pamanggih-pamanggih ti jalma-jalma kawas kitu, bisa jadi ‘rujukan’ dina nangtukeun kapamingpinan.
Nu kaasup inohong agama atawa inohong masarakat, sawadina ogé mampuh méré ‘panerangan’ ka umatna sangkan nu baris kapilih téh, nu bener-bener maslahat keur umatna. Hartina ogé, pamingpin agama / masarakat kudu némbongkeun sikep nu teu cueut ka nu hideung teu ponténg ka nu konéng, demi karukunan umat. Lantaran, mémang pilihan umat gé moal salawasna sakelir.
Dina padungdung, tarung marebutkeun ‘haté’ rahayat, ilahar naker siligésrék, silidupak. Éta mah, bungbuna kahirupan. Teu béda tina kompetisi atawa pasanggiri, masing-masing pihak gé hayang unggul. Tapi, nu ulah poho téh, ayana aturan! Kari malikkeun deui kana aturan, sarta masing-masing pihak taat kana aturan nu mémang geus jadi kasapukan sakumna pihak.***
Ku ayana milih langsung, salasahiji wujud pangakuan, rahayat téh déwasa, sawawa. Bisa milih nu payus keur pamingpinna. Kapercayaan undang-undang atawa aturan kawas kitu, sawadina dimangpaatkeun sahadé-hadéna ku rahayat sakumna. Hartina, milih pamingpin téh kudu jadi kasadaran geusan milu nangtukeun kahirupan mangsa ka hareup.
Dina waktuna milih pamingpin, mun dina maénbal mah, éta bal téh aya di pihak masarakat. Ka mana gorolongna, ka mana diancokeunana, kumaha nu ngawasa éta bal. Hartina, kasempetan hadé kawas kitu, sawadina dimangpaatkeun sahadé-hadéna.
Patali jeung milih gupernur, piliheun geus sadia. Kari kumaha nu milihna. Jengléngan jeung adeg-adeg pamingpin Jawa Barat, kari nunggu putusan warga Jawa Barat dina nangtukeun pilihan.
Dina saban milih pamingpin, kauger ku aturan-aturan anu jinek nu geus disaluyuan ku balaréa. Hartina, aya padika maneuh nu sawadina jadi tatapakan jeung cecekelan sakumna pihak nu patali jeung éta perkara. Tapi, nu kawas kitu (aturan) téa, ukur ngaréngkol dina tulisan, nu narjamahkeunana jeung larapna mah kumaha jelemana. Nya, lebah dieu, butuh kajujuran sakumna pihak dina ngalarapkeun éta aturan demi kamaslahatan balaréa, lain demi pribadi calon, lain demi kelompok tim suksés, ogé lain demi kauntungan sabagian pihak atawa golongan.
Dina milih, waktuna ngadédéngékeun keteg haté sorangan. Waktuna, milih binarung ku harepan jeung kajujuran. Ceuk kekecapan kolot mah, apan sing asak-asak ngéjo, bisi tutung tambagana, sing asak-asak nénjo bisi kaduhung jagana.
Mémang ilahar, mun masing-masing pihak calon ogé hayang paunggul-unggul. Malah, dina ‘ngadagangkeun’ calon sangkan dipilih, bisa jadi metakeun rupa-rupa jurus jeung tarékah najan ‘kaleuleuwihi’ jeung ‘manipulasi’.
Mangsa kompanye, ‘perang’ ngirut haté masarakat moal bisa disingkahan. Dina kaayaan kitu, masarakat gé butuh ‘hadirna’, di antarana, kaum intelék, tokoh agama, jeung inohong masarakat.
Kaum intelék saperti akademisi nu kaasup pamilih rasional, sawadina jadi lantéra nu nyaangan masarakat sangkan teu salah pilih. Pamanggih-pamanggih golongan kawas kieu nu patali jeung kapamingpinan, payus jadi bahan tinimbangan masarakat. Nya, da arinyana nu geus manukna dina rupa-rupa widang paélmuan, kaasup dina sual pamaréntahan. Atuh, payus pisan upama pamanggih-pamanggih ti jalma-jalma kawas kitu, bisa jadi ‘rujukan’ dina nangtukeun kapamingpinan.
Nu kaasup inohong agama atawa inohong masarakat, sawadina ogé mampuh méré ‘panerangan’ ka umatna sangkan nu baris kapilih téh, nu bener-bener maslahat keur umatna. Hartina ogé, pamingpin agama / masarakat kudu némbongkeun sikep nu teu cueut ka nu hideung teu ponténg ka nu konéng, demi karukunan umat. Lantaran, mémang pilihan umat gé moal salawasna sakelir.
Dina padungdung, tarung marebutkeun ‘haté’ rahayat, ilahar naker siligésrék, silidupak. Éta mah, bungbuna kahirupan. Teu béda tina kompetisi atawa pasanggiri, masing-masing pihak gé hayang unggul. Tapi, nu ulah poho téh, ayana aturan! Kari malikkeun deui kana aturan, sarta masing-masing pihak taat kana aturan nu mémang geus jadi kasapukan sakumna pihak.***