Majalah SundaMidang

(SundaMidang 100 Kaca 3)

Milih téh énténg bangga. Énténgna kari milih, lantaran piliheun mah geus disadiakeun. Ari banggana, apan kudu asak milihna, lain ukur milih. Hartina, mutuskeun pilihan mah kudu dumasar kana rupa-rupa tinimbangan.
Dina pilihan pamingpin, ilaharna aya tilu bagian penting, nu dipilih (calon), nu milih, jeung bobotoh (tim suksés). Masing-masing pihak, boga jurus sangkan hasil maksud.
Calon jeung tim suksés, bisa sareundeuk saigel, bisa pada-pada metakeun jurus sangkan calon atawa nu dicalonkeun ngabogaan daya pangirut. Nu jadi ‘sasaranana’, nu rék milih téa.
Saha nu diandelkeun sangkan nu kapilih téh nu panghadéna? Tangtu wé nu marilih! Lantaran, arinyana nu nangtukeun ajén-inajén pamingpin nu dipilihna.
Nangtukeun pipamingpineun, raket patalina jeung nangtukeun mangsa ka hareup. Najan teu bisa nganjang ka pagéto, tetep kudu nataharkeun mangsa nu bakal datang ti kiwari mula. Cindekna, kudu satékah polah narékahan sangkan pamingpin ka hareup téh nu pangpunjulna.
Nilik ka dinya, butuh kacerdasan nu marilih. Nu milih téh kudu ngimeutan kamampuh calon nu rék dipilih, pasipatanana, ogé jangji-jangjina nu kudu kaukur. Ngan, tangtu deuih nu rék milih téh kudu ngarasa boga tanggung jawab kana pilihanana.***